Widziałeś już ten miks Ursusa z dużym Fiatem? I harcerkę w środku? Więc już wiesz, że wszystko stracone. Oby tylko to przeszło bez echa i nie profanowali już kolejnych części. Nie rozumiem, że biorą się za to ludzie, którzy w ogóle "Pana Samochodzika" nie czują. To tak jakby dokument o Depeche Mode kręcił Kulesza, a Martyniuk robił muzykę.
Swoją drogą to wnuk Nienackiego musi być na niezłym "musiku", skoro się na to zgodził.

I jeszcze "Pan Samochodzik rozpoczyna wielki wyścig z czasem i wrogą organizacją, którego stawką jest dziedzictwo rycerskich zakonów." Wroga organizacja. Strach się bać, co Netflix z tego zrobi, niestety...

Właśnie. Jakich zakonów, skoro w książce była mowa tylko o jednym zakonie. Batura wtedy jeszcze nie kombinował publicznie.

"Miał niedobre życie", bo był komunistą i żył z siedemnastolatką we własnej posiadłości nad pięknym mazurskim (prawie) jeziorem?  I twórcą kultowej serii kochanej przez czytelników? ? A cóż w tym niedobrego? Raczej można pozazdrościć.

Jeśli się wyznaje hedonizm, biologizm, immoralizm, cynizm względem wartości, wiarołomność małżeńską, głupotę w sferze idei (komunizm utopią ustrojową i ustrojem totalitarnym lub policyjnym), to można mu pozazdrościć.

Ja nie wyznaję żadnych izmów, a zazdroszczę.

To znaczy, że praktycznie wyznajesz.

A ty zazdrościsz.

Polacy to niestety naród proboszczów i trudno powiedzieć, czy kiedyś się to zmieni.
Każdy model życia, którego sami nie wiodą (ale często zazdroszczą) jest wg nich zły :)

Jak pies ogrodnika ;-)

Ekranizacja z Mikulskim była wierna tyle-o-ile. Moim zdaniem było dużo zmian. Zamiast Anki - Iwona, Kozłowski stał się kuzynem. Szkoda, że wypadła rola Ewy, królowej elektryczności ale znaleziono taśmę na jakichś rycerzach na koniach czy zabawę rywalizację w dowcipach. Ale był humor i skojarzenia jak odwołanie się do Skarbu, w której grała Szaflarska czy skąd ja go znam z Aliną Janowską (Cafe Rose ze stawki większej niż życie).

I tu jest właśnie całe sedno - adaptacja to nie ekranizacja (zresztą w tytule serialu Drapelli nie było nawet członu: "Pan"). Można coś ująć i coś dodać - byle miało to styl, poziom i nie rozwalało ogólnego klimatu pierwowzoru.
Tak właśnie, jak w serialu z Mikulskim.

Możliwe. Tym bardziej będę mówił „przeczytaj książkę, jest zupełnie o czym innym”.
Tak przy okazji pan Tomasz jest przedstawiony jako pyszałek. Przypadek czy zamierzone ale nie takim go pamiętam z książek. „Pan nie wie jak rozszyfrować ten krzyż i zdobyć skarb”. „Oczywiscie że wiem…”.

Książkowy PT swoją wartość znał - ale był dżentelmenem, z kindersztubą i nie znosił chamstwa.

Już nawet nie o te mityczne lata 60-te chodzi. Dziś mało kto, nawet w poważnych produkcjach umie je wiarygodnie "złapać".

Wystarczyłoby, żeby twórcy takich filmów/seriali przestali wreszcie traktować odbiorcę jak idiotę i książkowego pierwowzoru nie udziwniali na siłę, a po prostu podążyli tropem pisarza i podeszli do tematu jak do jak kryminału z historycznym tłem, z ukłonem (ale nieprzesadnym) w stronę młodej widowni.